ΕΓΓΑΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΙΝΑ ΣΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ.

Υπάλληλος Υπουργείου Οικονομικών

Σπουδές:

• ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΑΣΟΕΕ
• ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΡΟΥΣΤΩΝ
• ΣΠΟΥΔΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΥΠΑΛ/ΛΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΙΣ Δ.Ο.Υ:

• Ε΄ΠΕΙΡΑΙΑ
• ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
• Α΄ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
• ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ
• Β΄ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΑΠΟΜΑΧΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ- ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΣΤΟΝ Ρ/Σ «ΔΙΑΥΛΟΣ 10»

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ «ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ» ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΚΡΟΥΣΤΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ 1961 ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ.

ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ «ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ»

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΕΠΙ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΝΙΚΟΥ ΣΑΚΟΥΤΗ.

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ.

ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΛΥΜΑΤΟΛΑΣΠΗΣ ΣΤΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ κ. Ν. ΣΑΚΟΥΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΒΛΑΧΟΥ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ «ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΦΟΡΙΑΚΩΝ»   (Α.Κ.Ε) ,ΣΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΣΤΟ 27ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΕ-ΔΟΥ.

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ «ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» (ΜΕΤΩΠΟ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – ΑΤΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Στην πόλη της Πέτρας έσπειραν οι γονείς μου τις προσδοκίες τους, όταν εσωτερικοί μετανάστες, ο πατέρας από την Κρήτη, η μητέρα από την Πελοπόννησο, αντάλλαξαν τις ελπίδες τους με τα κουπόνια μιας εφημερίδας για να βρει στέγη το όνειρο.

Παιδάκι ενός έτους γνωρίστηκα με την πόλη και η σχέση μας κρατάει ακόμα. Σταθερή και στέρεα σαν το βραχώδες τοπίο της. Η γειτονιά, οι αλάνες, τα σχολικά χρόνια, η εφηβεία, σημάδεψαν τις αισθήσεις, που αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν μαζί με την πόλη.

Στα νταμάρια, τα φουρνέλα έτρωγαν τα σωθικά της. Το καμίνι, θηρίο που βρυχιόταν.

Ο βρυχηθμός του έγινε η καρδιά της και η πόλη απέκτησε παλμό. Μοσχοβόλησε τον μόχθο των ανθρώπων. Τα σπίτια της εργατούπολης μύρισαν ζεστό ψωμί. Τις αυλές της στόλισαν τα λουλούδια και το λαμπερό χαμόγελο των παιδιών. Οι συνοικίες πλήθαιναν. Η νιότη βάδιζε αισιόδοξα στους δρόμους της….Συνώνυμο της νοσταλγίας η πόλη!

Σήμερα, πατέρας ο ίδιος, το βλέμμα δραπετεύει ανήσυχο στο μέλλον. Στένεψε ο ορίζοντας. Μόνο στις αλάνες του μυαλού ελεύθερος ο χώρος για το όνειρο. Στα λίγα τετραγωνικά των διαμερισμάτων στοιβαγμένα, η ανθρωπιστική κρίση, η ανεργία, η ανασφάλεια, ο φόβος.

Η δύσοσμη ανάσα της χωματερής πνίγει το αύριο της πόλης.

Το χρώμα παραδόθηκε στο μαύρο και οι εφημερίδες δεν εξαργυρώνουν πλέον κουπόνια ελπίδας παρά μόνο άθλιας στοιχειώδους επιβίωσης, ανταλλάξιμης σε κάποιο super-market της γειτονιάς. Παρόλα αυτά και σε πείσμα των καιρών κρατάμε σφιχτά τα χέρια και αλληλέγγυοι παλεύουμε για προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική αξιοπρέπεια. Παλεύουμε για το μέλλον που αξίζει στα παιδιά μας.

Για τη γη και το περιβάλλον, που ανήκει και αρμόζει στις επόμενες γενιές… …

Για την ποιότητα της ζωή μας…

..Παλεύουμε!!!...