Στην πρώτη εικόνα βλέπουμε ένα πεζοδρόμιο, στο οποίο έχει γίνει κατάληψη από τα δέντρα, τα οποία με τις ρίζες τους το έχουν παραμορφώσει.
Στην δεύτερη εικόνα διακρίνουμε ακύρωση του πεζοδρομίου από εσοχή κάδου σκουπιδιών και τη παρουσία δέντρου.
Στη τρίτη εικόνα διακρίνουμε κάγκελα τα οποία εμποδίζουν την διέλευση των πεζών μαθητών, συνοδών και εργαζόμενων στη σχολική κτηριακή εγκατάσταση. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις διακρίνουμε με σαφήνεια την έλλειψη πρόβλεψης για χρήση του πεζοδρομίου από όλους τους πολίτες με ή χωρίς κινητική αναπηρία ή αναπηρία όρασης, καθώς απουσιάζουν το κατάλληλο πλάτος (1:10 τουλάχιστον), οι ράμπες ή η οδός όδευσης τυφλών.
Σύμφωνα με τον νέο οικοδομικό κανονισμό που θα τεθεί σε ισχύ το 2020, σε όλη την επικράτεια πρέπει οι υφιστάμενες υποδομές να πληρούν τις προδιαγραφές ανεμπόδιστης πρόσβασης για πολίτες με αναπηρία. Αυτό εν ολίγοις σημαίνει ότι δεν νοείται Σχολείο, Δημαρχείο, Δημοτικές εγκαταστάσεις, πεζόδρομοι, πεζοδρόμια, Δημοτική συγκοινωνία κ.α. με ελλείψεις στο τομέα της πρόσβασης. Η Πετρούπολη διαθέτει όλες αυτές τις ελλείψεις, χωρίς μέχρι τώρα να υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο που θα οδηγήσει σε βελτίωση της εικόνας και σε εναρμόνιση με το νέο κανονισμό.
Το παράδειγμα το σχετικά πρόσφατων έργων στο Δήμο Πετρούπολης αποδεικνύει περίτρανα πως η Δημοτική Αρχή, σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές που διαθέτει, αγνοεί παντελώς τις στοιχειώδεις προδιαγραφές που θα εξασφαλίσουν την ανεμπόδιστη μετακίνηση των πολιτών με αναπηρία ή περιορισμένη κινητικότητα. Έτσι για παράδειγμα Στη Πλατεία Ηρώ βρίσκουμε ράμπα που καταλήγει σε περίπτερο, άνοιγμα σε ευθεία γραμμή με πλάτος μικρότερο του 1,10 μ και εμπόδια κατά μήκος της όδευσης τυφλών που δυσχεραίνουν χρήστες λευκού μπαστουνιού και χειριστές ηλεκτροκίνητων ή χειροκίνητων αμαξιδίων να κινηθούν με ασφάλεια περιμετρικά της πλατείας. Στην εικόνα που ακολουθεί βλέπουμε το ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο να εγκλωβίζεται στο αδιέξοδο της Αγίας Γλυκερίας.
Η ίδια νοοτροπία ακολουθήθηκε και στην ανακατασκευή των ραμπών στην 25ής Μαρτίου όπου στην πλειοψηφία τους δεν επιτρέπουν να τις διασχίσει άμεσα κάποιος χειριστείς αμαξιδίου στη περίπτωση που θέλει να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Αυτή η δυνατότητα παρέχεται μόνο αν κάποιος επιδοθεί σε ελιγμούς σε σημεία διασταυρώσεων με κάθετες οδούς.
Σε αυτή την εικόνα διακρίνουμε μια τυπική διάβαση πεζών, που οδηγεί στη Πλατεία Ηρώ και δεν προβλέπει την χρησιμοποίηση της από γονείς που έχουν παιδιά σε καρότσια ή από χειριστές αμαξιδίων. Το ίδιο συμβαίνει και στις περισσότερες διαβάσεις φωτεινών σηματοδοτών, οι οποίοι επιπλέον δεν διαθέτουν ειδικό ηχητικό εξοπλισμό, για να ειδοποιούν τους πολίτες με προβλήματα όρασης ,πότε μπορούν να διασχίσουν το φανάρι με ασφάλεια.
Ένα επιπλέον ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες με κινητική αναπηρία ή αναπηρία όρασης είναι ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να βρεθούν με ασφάλεια από την στάση λεωφορείου, μέσα στο όχημα και αντίστροφα αφού απουσιάζουν οι παρεμβάσεις προσβασιμότητας με ράμπες, οδηγούς όδευσης τυφλών ή προεξοχές στις στάσεις των λεωφορείων. Για την ώρα υπάρχουν μόνο 2 προεξοχές και αυτές στην άνοδο της διαδρομής της γραμμής 700,Α11,Β11 στο ύψος του Δημαρχείου και του παλιού τέρματος.
Σε αυτή την εικόνα βλέπουμε στάση λεωφορείου στην οδό Δωδεκανήσου και Κρήτης στην οποία απουσιάζει προεξοχή στάσης ή ράμπας και οδηγός όδευσης τυφλών με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβιβαστούν ή αποβιβαστούν με ασφάλεια, πολίτες με περιορισμένη κινητικότητα, από τα οχήματα της λεωφορειακής γραμμής. Αξίζει να σημειωθεί πως το απέναντι από τη στάση πεζοδρόμιο που οδηγεί στο 2 ΚΑΠΗ Πετρούπολης δεν έχει καμία πρόβλεψη για χρήση του από πολίτες περιορισμένης κινητικότητας ή πολίτες με προβλήματα όρασης, ενώ αξίζει να σημειωθεί, ότι σε αυτό όπως σε καμία άλλη δημοτική υπηρεσία ή δημόσιο χώρο δεν υπάρχει πρόβλεψη για δημόσια θέση πάρκινγκ που θα εξυπηρετεί πολίτες με κινητική αναπηρία.
Στο κέντρο κοινότητας επί των οδών Αγ. Δημητρίου και Αθανασίου Διάκου ο Δήμος κλήθηκε να πρωτοτυπήσει με 2σε 1 παρέμβαση, οριοθετώντας το χώρο σε διάβαση και πάρκινγκ ταυτόχρονα. Όπως βλέπουμε η ράμπα καταλήγει σε τοίχο, που σημαίνει ότι για να μπορείς να την ανέβεις, ως χειριστής αμαξιδίου, οφείλεις να έχεις μικρή ταχύτητα και ταυτόχρονα να κάνεις ελιγμό προς τα αριστερά κάτι που αντίκειται στους κανόνες ασφαλούς διέλευσης. Επιπλέον παρατηρούμε οδηγό όδευσης τυφλών περιορισμένου πλάτους, που οδηγεί σε αδιέξοδο, προς τα δεξιά της ράμπας, ενώ προς τα αριστερά που οδηγεί στην κεντρική πύλη της υπηρεσίας ο οδηγός απουσιάζει. Αυτό το τυπικό παράδειγμα δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι η τεχνική υπηρεσία που παρέλαβε το έργο δεν έχει καμιά επαφή με τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών με αναπηρία. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα σημεία της πόλης μας που συναντούμε ράμπες σε κολώνες της ΔΕΗ, ράμπες σε δέντρα, ράμπες σε περίπτερα κ.α.
Ζούμε σε μια πόλη που αποδεδειγμένα πλέον δεν σέβεται τους πολίτες με αναπηρία και όπως είδαμε για αυτό δεν ευθύνεται η μορφολογία του εδάφους, αλλά οι πολιτικές επιλογές των διοικούντων της πόλης. Για να υπάρξει μια αλλαγή προς την σωστή κατεύθυνση, οφείλει η Δημοτική Αρχή να παρέμβει άμεσα σε όλες αυτές τις κακοτεχνίες άμεσα, που εμποδίζουν την ενεργό συμμετοχή των πολιτών με αναπηρία και σε δεύτερο χρόνο να υλοποιήσει μεγαλεπήβολα σχέδια για διαπλάτυνση των οδών σε πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
