Το Σ/Ν αν και ήσσονος σημασίας σε σχέση με την δραματική κατάσταση που βιώνει η Τ.Α. έρχεται να προστεθεί και να ενισχύσει το σιδερένιο νομοθετικό πλαίσιο που έχει επιβληθεί πάνω στην Τ.Α. τους εργαζόμενους και τη χώρα τα τελευταία χρόνια, με οδυνηρή συνέπεια και παρενέργειες από την εφαρμογή του. Και είναι αυτό το Νομοθετικό πλαίσιο τα μνημόνια, ο Καλλικράτης και το σύνολο των αντιδημοκρατικών ρυθμίσεων που ψήφισαν στο σύνολο τους οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Είναι ακόμη, η νέα γενιά των νέων “παρακρατηθέντων - υπεξαιρεθέντων” που ξεπερνούν τα 10 δισ. €, είναι η σκληρή λιτότητα και η φτωχοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων που επηρεάζει τα ίδια τα έσοδα, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις ανάγκες των κοινωνικών δομών.
Είναι η απουσία προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και η αποκλειστική εξάρτηση των έργων των ΟΤΑ, από τα μειωμένα έτσι κι αλλιώς κοινοτικά κονδύλια, κονδύλια που κατευθύνονται και εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα και εργολάβους, με έργα αμφίβολης αποτελεσματικότητας και αξιοπιστίας. Με έργα που δεν συνέβαλαν και δεν συμβάλουν στο να αλλάξουν οι αναπτυξιακές συνθήκες.
Στην πραγματικότητα τα περίφημα κοινοτικά προγράμματα κινούνται και εξυπηρετούν την λογική του κυρίαρχου συστήματος, στον τρόπο που επιχειρεί αυτό να ξεπεράσει την βαθιά κρίση αναπαραγωγής του. Με την κοινωνική και εργατική κατεδάφιση, με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών δράσεων που επηρεάζουν το κόστος και την ποιότητα, με την ευελιξία της εργασίας που συνθλίβει το εργατικό κόστος, με τις περίφημες συμπράξεις που είναι ολοφάνερο ποιους εξυπηρετούν, με την εκχώρηση και εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών .
Επιλογές που οδηγούν εν τέλει, στην δημιουργία κρατών - αντιγράφων της Νοτιοανατολικής Ασίας και μετατρέπουν την Τ.Α. σε ουραγό και κακέκτυπο του σκληρού πολιτικού νεοφιλελεύθερου κράτους – προτεκτοράτου, αντί των θέσεων υπεράσπισης των λαϊκών αιτημάτων και του κοινωνικού, ιστορικού της ρόλου.
Στο χώρο της Τ.Α. επιβλήθηκαν στα χρόνια της σκληρής εποπτείας θεσμοί επιτήρησης, με πρόσχημα την διαφθορά και το πελατειακό κράτος. Και εδώ δεν είναι άμοιρη ευθυνών η πλειοψηφία της Τ.Α., πλειοψηφία που αποδέχεται την λογική των περιοριστικών πολιτικών τους, πρωτοστάτησε στην εκστρατεία του ΝΑΙ στα μνημόνια, που ζητάει την ενσωμάτωση για λογαριασμό της του πιο μισητού απαράδεκτου, αντιλαϊκού και αντισυνταγματικού νόμου, του ΕΝΦΙΑ.
Σήμερα η ευρύτατη μνημονιακή πλειοψηφία της ΚΕΔΕ χρησιμοποιεί το Σ/Ν του κ. Κουρουμπλή και την σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης, ως άλλοθι για την αφωνία της, για την συναίνεση της στα μείζονα ζητήματα που συνθλίβουν την Τ.Α. και τον ελληνικό λαό.
Τα προβλήματα αυτά απουσιάζουν από τον ορίζοντα της διοίκησης της ΚΕΔΕ, αν και αναφέρονται ως υποχρέωση στα διάφορα ψηφίσματα της. Εκείνο όμως το στοιχείο που προστέθηκε σήμερα είναι ότι στην θερμή υποστήριξη της πλειοψηφίας στις μνημονιακές πολιτικές προσέτρεξε χάριν της κυβέρνησης και ο κ. Μπίρμπας, που παραδέχτηκε την ταπεινωτική συνθηκολόγησή της.
Όμως υπάρχει άλλος δρόμος για την Αυτοδιοίκηση και τους εργαζόμενους της χώρας, από αυτόν που ακολουθεί η ΚΕΔΕ. Είναι ο δρόμος της ανατροπής των μνημονίων και του Καλλικράτη.
Είναι ο δρόμος της προοδευτικής εξόδου από την κρίση, που σημαίνει ρήξη με την εποπτεία και την εξάρτηση.
Για μια Αυτοδιοίκηση που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα, με ένα νέο ριζοσπαστικό, πραγματικά δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο , ταυτόχρονα με την κατάργηση κάθε μορφής επιτροπείας που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, είτε αυτή ονομάζεται οικονομικό παρατηρητήριο των ΟΤΑ είτε Αποκεντρωμένες Διοικήσεις.
Για μια αυτοδιοίκηση που μπορεί επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο της, να συμβάλλει στη δημιουργία ενός άλλου δρόμου για την ελληνική κοινωνία χωρίς μνημόνια, λιτότητα και ευρωεπιτροπεία. Στηριζόμενη στα τοπικά κινήματα και τις μορφές λαϊκής οργάνωσης στις γειτονιές, φτιάχνοντας ένα μέτωπο υπεράσπισης του δημοσίου χώρου, των κοινωνικών υπηρεσιών της εργασίας, με πλήρη δικαιώματα και τελικά την δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο.
Για μια αυτοδιοίκηση με ανοιχτά τα μέτωπα δράσης (δημόσιος χώρος, αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις, περιβάλλον, κοινωνική πολιτική, παιδεία, υγεία, οικονομική και κοινωνική συνοχή).
Για μια αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και καταμερισμό αρμοδιοτήτων, με επαρκή κατανομή πόρων και επενδυτικών μέσων.
Για μια αυτοδιοίκηση που έχει ανάγκη ένα βαθύ εκδημοκρατισμό που να προβλέπει α) συμμετοχικούς θεσμούς και παρεμβάσεις β) Την απλή αναλογική σε όλα τα επίπεδα εκλογής και αντιπροσώπευσης γ) την ουσιαστική και τυπική αναβάθμιση των συλλογικών οργάνων.
Με αυτούς τους στόχους για μία ριζοσπαστική, αντιμνημονιακή, δημοκρατική αυτοδιοίκηση, αγωνιστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016
