Στον Πανελλαδικό συντονισμό των Δημοτικών Συμβούλων η Ριζοσπαστική Αγωνιστική Κίνηση εκπροσωπείται από τον Κ. Ζαχαράκη και τον Νίκο Σακούτη, επικεφαλής της Δημοτικής μας κίνησης και πρωτεργάτη του πανελλαδικού συντονισμού. Επειδή οι Αιρετοί χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, σε αυτού που σκύβουν το κεφάλι ή χρησιμοποιούν την ψήφο για να την "βολέψουν" και σε αυτούς που αγωνίζονται για το συμφέρον των δημοτών , εμείς είμαστε περήφανοι που μας εκπροσωπούν αγωνιστές !!!

 «ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΑΙΡΕΤΩΝ»

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Η χώρα και η κοινωνία βιώνει τις επιπτώσεις μιας ανεπανάληπτης κρίσης, που ξεπερνάει σε μέγεθος, επιπτώσεις και διάρκεια όλες τις προηγούμενες.

Βρισκόμαστε ήδη στον έβδομο χρόνο επιβολής της μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζεται από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, υλοποιώντας τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής και διεθνούς επιτροπείας.

Η Αυτοδιοίκηση ως θεσμός, ως συγκρότηση που επηρεάζει τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών, αποτελεί το κατεξοχήν θύμα της επταετίας των μνημονίων. Τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την κατάσταση της, είναι η οικονομική κατάρρευση των πόρων της, η μη εκπλήρωση των στοιχειωδών κοινωνικών υποχρεώσεων της, η εκπροσώπηση στην πλειοψηφία των διοικήσεων Α΄ και Β΄ βαθμού, από τοπικές εξουσίες συγκεκριμένου προσανατολισμού.

Πριν  δύο χρόνια στο συνέδριο  της ΚΕΔΕ  για την εκλογή των νέων οργάνων  της πρωτοβάθμιας  Αυτοδιοίκησης,  τις ίδιες διαπιστώσεις κάναμε. « Ότι οι εφαρμοζόμενες  πολιτικές έχουν ισοπεδώσει κοινωνία και  Αυτοδιοίκηση, ότι οι αλλεπάλληλες  συγκυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έβαλαν την Αυτοδιοίκηση στο στόχαστρο δύο αλληλένδετων  πολιτικών σχεδιασμών, του «Καλλικράτη» και των μνημονίων, με αποτέλεσμα  να υποστεί βαρύτατα πλήγματα τόσο ως προς την οικονομική της αυτοτέλεια,  όσο όμως και ως προς την  υλική, έμψυχη υπόσταση   της και τη  δημοκρατική της λειτουργία».                                                                                                 

Ωστόσο  δύο χρόνια μετά, ιδιαίτερα μετά την μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η κρίση βάθυνε αφού ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα μνημόνιο, το 3^ο  (ν.4336/2015). Η  κατάρρευση  των ΚΑΠ  συνεχίζεται με ρυθμό χιονοστιβάδας, οδηγώντας τους περισσότερους δήμους  να εκπληρώνουν με δυσκολία ακόμα και στις πιο στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους.

Πέραν τούτων έχει δημιουργηθεί μια νέα γενιά  παρακρατηθέντων  που με τις πιο μετριοπαθείς μετρήσεις  προσεγγίζουν   τα 13 δις  ευρώ. Η κυβέρνηση και εδώ, αθετώντας τις προγραμματικές δεσμεύσεις της, αρνείται κάθε διάλογο για αναγνώριση της παρακράτησης καθώς και οποιασδήποτε ρύθμισης για τις οφειλές  αυτές, καταπατώντας  κάθε συνταγματική της  υποχρέωση.

Το  ΠΔΕ (ΣΑΤΑ) για τους δήμους  από 1,1 δις του 2009 «εξατμίστηκε» στα 180 εκατ, ευρώ.  Έτσι οι δήμοι πια αδυνατούν να επιτελέσουν και την πιο στοιχειώδη αναπτυξιακή λειτουργία τους.

 Το  «Παρατηρητήριο   Οικονομικής  Αυτοτέλειας» όχι μόνο ζει και βασιλεύει, εντατικοποιεί  τη  «δουλειά του» αφού το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου  Εσωτερικών  προβλέπει  και υπερωριακή απασχόληση  για τα μέλη του. Δυστυχώς για πρώτη φορά  έχουμε  δήμους που έχουν υπαχθεί σε αυτό ενώ σφίγγει ο βρόγχος των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών ακυρώνοντας κάθε περιθώριο αυτόνομης δράσης.

 Η αποστέρηση των τοπικών κοινωνιών - με την υλοποίηση των όσων προβλέπονται  στο 3^ο  μνημόνιο –  από  ανεκτίμητα κοινωνικά αγαθά, όπως η ενέργεια, ο αιγιαλός, οι υποδομές, το νερό, η ΜΚΟποίηση της κοινωνικής πρόνοιας και της διαχείρισης του προσφυγικού κ.λ.π.,  αποτελούν  θεμελιώδη επιδίωξη της κυβέρνησης και των δανειστών, που οδηγεί στην ουσιαστική κατάργηση  της Αυτοδιοίκησης.

Ακόμα και οι διακηρύξεις  για μια  άλλη πολιτική στο χώρο της διαχείρισης των απορριμμάτων μετατρέπονται γοργά στη γνωστή από το παρελθόν πολιτική της  «μπίζνας», των ΣΔΙΤ, των κερδών των μεγαλοεργολάβων σε βάρος των πολιτών  και του περιβάλλοντος. Μαίνεται δε στο παρασκήνιο ο ανταγωνισμός εκπροσώπων πρώτου και δεύτερου βαθμού για τη λεία της πίτας των απορριμμάτων.

Ορισμένοι αιρετοί, που πορευτήκαμε μαζί το προηγούμενο διάστημα, δυστυχώς ανέκρουσαν πρύμναν και αποδέχτηκαν ως αναπόφευκτο πεπρωμένο τη νέα κατάσταση.

«ΝΕΟ» ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Το τελευταίο  διάστημα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης  άνοιξε το  θέμα του «νέου θεσμικού πλαισίου για την Αυτοδιοίκηση» και μάλιστα η δέσμευση της ήταν να γίνει νόμος  ως τα τέλη Νοέμβρη. Από τα κείμενα που έχουν δοθεί  μέχρι στιγμής  από το υπουργείο  εσωτερικών και τις επιτροπές που έχουν συσταθεί,  δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αμφισβήτηση των μνημονίων και ανατροπή του «Καλλικράτη». Ο στόχος είναι η απλή επικαιροποίηση του πάνω στις ράγες των δεσμεύσεων της επιτροπείας.

Οι εισηγήσεις κινούνται στο γενικότερο σχεδιασμό εφαρμογής των  μνημονίων και ιδιαίτερα του τρίτου (Ν.4336), των δεσμεύσεων της κυβέρνησης  για συνεχή  και αυξανόμενο περιορισμό των κοινωνικών δαπανών. Δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα αμφισβήτησης του πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής, γεγονός που άλλωστε φαίνεται και από το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού που προβλέπει περαιτέρω  μειώσεις  για τα οικονομικά της  Τ. Α.

Το «παρατηρητήριο οικονομικής αυτοτέλειας» διατηρεί και διευρύνει  το ρόλο του, και μετατρέπεται σε μόνιμο μηχανισμό . Και μόνο η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στη κρατική χρηματοδότηση θα έπρεπε να είχε προκαλέσει την αποχώρηση των εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης από τη συζήτηση. Το χειρότερο δε, είναι ότι το τελευταίο διάστημα  έχουν πληθύνει οι απόψεις  και οι αντίστοιχες προτάσεις  για «αυτοτέλεια» της Τ.Α. με ίδιους  πόρους, αφού το κράτος όπως ισχυρίζονται  δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο  προτείνεται να δοθεί εξ’ ολοκλήρου ο αντιλαϊκός, αντισυνταγματικός φόρος ΕΝΦΙΑ στην Τ.Α με δικούς της  μηχανισμούς είσπραξης. Η πλειοψηφία του Δ.Σ της ΚΕΔΕ, αποδέχεται αυτή τη λογική, με την προϋπόθεση ο φόρος να μην ονομάζεται ΕΝΦΙΑ, μια και αυτός ακούγεται πολύ άσχημα!

Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

Απέναντι σε αυτό το τραγικό και αδιέξοδο περιβάλλον, δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι όποια  αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Τ.Α προϋποθέτει  ανατροπή  των μνημονίων  και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται και στην Τ.Α. Προϋποθέτει συνολικά αντικατάσταση του  «Καλλικράτη» μιας και ο συγκεκριμένος νόμος δεν «ατύχησε» απλώς, επειδή συνέπεσε χρονικά με την οικονομική κρίση, αλλά σχεδιάστηκε εξαρχής με άξονα τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις για λιτότητα και «λιγότερο Κράτος». Λιγότερο κράτος στις κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες, αλλά περισσότερο κράτος όσον αφορά στον γραφειοκρατικό κεντρικό έλεγχο. Θεωρούσαμε και θεωρούμε  ότι για να προωθηθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που έχει πραγματικά  ανάγκη η  Τ.Α  και οι δημότες, προϋπόθεση  είναι η  οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης,  αλληλεγγύης  και ανατροπής των μνημονιακών δεσμεύσεων  από την αυτοδιοίκηση, τους εργαζόμενους  και τις τοπικές κοινωνίες.

Ένα νέο Νόμο – Πλαίσιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στον οποίο θα διασφαλίζονται:

1. Η χωροταξική αποκλιμάκωση των ΟΤΑ ώστε αφενός να καλυφθεί το τεράστιο σημερινό έλλειμμα πρωτογενούς δημοκρατίας και αφετέρου οι ΟΤΑ να γίνουν πιο αποτελεσματικοί προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
2. Η αποκέντρωση και ο σαφής επιμερισμός των αρμοδιοτήτων κάθε επιπέδου διοίκησης 
3. Η επαρκής και επακριβής κατανομή των πόρων
4. Ο βαθύς εκδημοκρατισμός της λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
5.   Χωροταξική αποκλιμάκωση

Στην Ελλάδα ο μέσος πρωτοβάθμιος «Καλλικρατικός» ΟΤΑ έχει 34.780 κατοίκους και έκταση 406 τετρ. χλμ. τη στιγμή που οι αντίστοιχοι μέσοι όροι στην ΕΕ-27 είναι 5.630 κάτοικοι και 49 τετρ. χλμ. Με βάση τα παραπάνω, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γίνει μια χωροταξική αποκλιμάκωση των «Καλλικρατικών» ΟΤΑ που θα παράξει μικρότερες ενότητες και θα μειώσει το τρέχον αυτοδιοικητικό έλλειμμα.

Για τη χωροταξική διάρθρωση των Δήμων είναι αναγκαία η αντικατάσταση του αμιγώς ποσοτικού και πληθυσμιακού κριτηρίου του «Καλλικράτη» από μία δέσμη λειτουργικών κριτηρίων/προϋποθέσεων βιωσιμότητας ενός Δήμου που συνίστανται:

(α) στη διευκόλυνση της ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στα δημοτικά δρώμενα,

(β) στην οικονομική ευρωστία και επιχειρησιακή ικανότητα του Δήμου,

(γ) στο σεβασμό στις πολιτιστικές/ιστορικές ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και

(δ) στις γεωμορφολογικές συνθήκες κάθε περιοχής (ιδίως σε σχέση με το νησιωτικό, ορεινό χαρακτήρα της χώρας, κ.λπ.).

Σε ότι αφορά το Β’ Βαθμό, οι περιφέρειες ως έχουν είναι μάλλον λειτουργικές αν και υπάρχουν σαφή περιθώρια εξορθολογισμών. Αλλαγές που θα μπορούσαν να γίνουν σε χωροταξικό επίπεδο, θα πρέπει να προκύψουν μετά από διαβούλευση με τις περιφέρειες και την κοινωνία, ώστε να είναι ευρύτερα αποδεκτές.

1. Αποκέντρωση και σαφής επιμερισμός αρμοδιοτήτων

Απαιτείται να γίνει μια ενδελεχής μελέτη των αρμοδιοτήτων και του οικονομικού κόστους που αυτές συνεπάγονται ώστε να συνταχθεί ένα συνολικό σχέδιο ορθολογικής κατανομής τους ανάμεσα στο κεντρικό κράτος, τα αποκεντρωμένα του όργανα και τις βαθμίδες αυτοδιοίκησης στη βάση της αρχής της επικουρικότητας.

Η αφειδής μεταφορά αρμοδιοτήτων στην ΤΑ δεν αποτελεί κατ' ανάγκην δείκτη αυτοδιοικητικής ενδυνάμωσης, στο βαθμό δε που η μεταφορά αυτή δε συνοδεύεται και από τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων ναρκοθετεί τη δυνατότητα των ΟΤΑ να ασκήσουν ουσιαστικά τις αρμοδιότητες τους και δημιουργεί τον κίνδυνο πολιτικής απονομιμοποίησης τους στα μάτια της κοινωνικής βάσης.

Ο επιμερισμός των αρμοδιοτήτων που θα προκύψει από τη μελέτη στην οποία αναφερθήκαμε θα πρέπει να είναι σαφής και σταθερός και να μη μπορεί να αλλάζει διαρκώς, ενώ οι αποκλειστικές αρμοδιότητες της Αυτοδιοίκησης θα πρέπει να ορισθούν, να διακριθούν και να κατοχυρωθούν.

Οι βαθμίδες αυτοδιοίκησης θα πρέπει να συναρθρώνονται δομικά με τις κεντρικές πολιτικές κατά το σχεδιασμό της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και να αποτελούν οργανικά υποκείμενα του χωρικού προγραμματισμού.

Οι Δήμοι θα πρέπει να είναι συν-διαμορφωτές και διαχειριστές του κοινωνικού κράτους. Η τοπική πολιτική εξουσία και διοίκηση θα μπορεί να παρεμβαίνει και να απαντά αποτελεσματικά στα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το σύνολο των τομέων που αφορούν κοινωνικές δράσεις – κοινωνική συνοχή, χωροταξία, περιβάλλον, χρήσεις γης, τοπική ανάπτυξη, σχέσεις διοικητικής μορφής Δημοσίου – πολίτη θα περάσουν στην αρμοδιότητα των Δήμων, στο πλαίσιο ενός ενιαίου, ισόρροπου, εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού.

Σε ότι αφορά το Β’ Βαθμό, πρέπει να είναι σαφές πως δεν συνιστά πολιτική βαθμίδα με πρωτογενή εξουσία και παρεμβάλλεται ανάμεσα στην τοπική αυτοδιοίκηση και την κεντρική εξουσία προκειμένου να επιτυγχάνονται οι απαραίτητοι εξορθολογισμοί στο γενικότερο επίπεδο της χωρικής διάρθρωσης του κράτους.

Σε συνέχεια αυτής της παραδοχής η περιφερειακή αυτοδιοίκηση αναδεικνύεται μεταξύ άλλων σε κεντρικό υποκείμενο του χωρικού προγραμματισμού της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και υπό την έννοια αυτή είναι ισότιμος στη σχέση του με τις υπηρεσίες της κεντρικής διοίκησης.

1. Επαρκής κατανομή πόρων και επενδυτικών μέσων

Σε ότι αφορά τους πόρους, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να διασφαλιστεί είναι η εφαρμογή του Συντάγματος ώστε για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση να πρέπει να προηγείται η μεταφορά των απαιτούμενων χρηματοδοτικών πόρων.

Η άρρηκτη σχέση ανάμεσα στους πόρους και τις αρμοδιότητες πέρα από εχέγγυο οικονομικής βιωσιμότητας των ΟΤΑ λειτουργεί και ως δικλείδα ασφαλείας απέναντι σε όσους απεργάζονται σχέδια μετατροπής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε αποκεντρωμένο φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

Στο παραπάνω πλαίσιο, το φορολογικό σύστημα και η δημοσιονομική πολιτική περιλαμβάνει ως αναπόσπαστο μέρος το πολιτικό συμβόλαιο μεταξύ κεντρικού κράτους και Αυτοδιοίκησης σχετικά με τον επιμερισμό εσόδων και δαπανών ανάμεσα στις διάφορες χωρικές κλίμακες όπως και τη δυνατότητα άσκησης επιμέρους τοπικών πολιτικών.

Επιπλέον, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο βαθμός δημοσιονομικής αποκέντρωσης και συνακόλουθα η ανακατανομή εσόδων και δαπανών μεταξύ Αυτοδιοίκησης και κεντρικής διοίκησης με στόχο την επάρκεια των πόρων της πρώτης, αλλά και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων πρέπει να αποκτήσει σαφή χαρακτήρα ως τράπεζας της Αυτοδιοίκησης.

Μια μεταβλητή που θα επηρεάσει τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης, η οποία όμως αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή, είναι ο προσδιορισμός του βαθμού δημοσιονομικής αποκέντρωσης και συνακόλουθα η ανακατανομή εσόδων και δαπανών μεταξύ αυτοδιοίκησης και κεντρικής διοίκησης.

Στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα, χρειάζεται ως προς το σκέλος των εσόδων, η διατήρηση του θεσμού των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων ως βασικής πηγής χρηματοδότησης της αυτοδιοίκησης. Όμως αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός σταθερού και δεσμευτικού δημοσιονομικού συμφώνου μεταξύ κράτους και αυτοδιοίκησης.

Ως προς τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, θα πρέπει να ενισχυθεί σημαντικά το μερίδιο που κατευθύνεται στην αυτοδιοίκηση τόσο ως προς το συγχρηματοδοτούμενο από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους τμήμα του όσο και ως προς εκείνο που προέρχεται από αμιγώς εθνικούς πόρους. Οι δαπάνες και τα έσοδα της αυτοδιοίκησης θα πρέπει να ολοκληρώνονται εντός του κρατικού προϋπολογισμού σ’ έναν ενιαίο και διακριτό προϋπολογισμό αυτοδιοίκησης.

Κρίσιμος παράγοντας είναι η εξασφάλιση της οικονομικής επάρκειας και αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Γι’ αυτό το λόγο, στο πλαίσιο  ενός νέου Νόμου – Πλαίσιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, πρέπει να διασφαλίζονται:

• Η απρόσκοπτη απόδοση των θεσμοθετημένων πόρων και η αποκατάσταση των θεσμικών αναιρέσεων και υφαρπαγών (ΠΟΕ, Τέλος Παρεπιδημούντων κ.λ.π.).
• Η κατάργηση του Οικονομικού Παρατηρητηρίου ΟΤΑ.
• Η απλοποίηση και ουσιαστικοποίηση των διαδικασιών ελέγχου νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας με στόχο την πραγματική πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους.
• Η σαφής αποτύπωση στον Κρατικό Προϋπολογισμό των εσόδων και δαπανών των ΟΤΑ που θα συνοδεύεται από μία γενναία και δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. 
• Η ανακατανομή των δημοσίων πόρων και δαπανών που να βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία προς μια ανακατανομή ρόλων, έργων, αρμοδιοτήτων μεταξύ κράτους και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το Κεντρικό Κράτος και η Τ.Α. χρειάζονται ένα «νέο πολιτικό συμβόλαιο», στο οποίο θα προσδιορίζονται ως δύο διακριτοί ισότιμοι πόλοι ενός ενιαίου πολιτικού και διοικητικού συστήματος. Η άρρηκτη σχέση ανάμεσα στους πόρους και στις αρμοδιότητες πέρα από εχέγγυο θεσμικής αυτοτέλειας και οικονομικής βιωσιμότητας των ΟΤΑ, λειτουργεί και ως δικλείδα ασφαλείας απέναντι στα σχέδια μετατροπής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε αποκεντρωμένο φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

• Η στρατηγική ενδυνάμωσης της αναπτυξιακής διαδικασίας στα πλαίσια του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού και ανασυγκρότησης των διαδικασιών Δημοκρατικού Προγραμματισμού, με τη θεσμική κατοχύρωση της συμμετοχής των εκπροσώπων της τοπικής κοινωνίας, με ρόλο στον σχεδιασμό, στην παρακολούθηση και στήριξη της περιφερειακής πολιτικής και ανάπτυξης.  Προστασία των φυσικών πόρων και υπεράσπιση του περιβάλλοντος ως βασική αρχή των πολιτικών ανάπτυξης.
• Η αλλαγή στον τρόπο σχεδιασμού του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που πρέπει να βασίζεται στον δημοκρατικό προγραμματισμό. Το ΠΔΕ θα πρέπει να αποκτήσει αυτόνομο χαρακτήρα και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, για την κάλυψη των αναγκών της χώρας. Επίσης, το ΠΔΕ θα πρέπει να ενισχυθεί για να καλυφθούν οι αναπτυξιακές απαιτήσεις, οι δαπάνες στις υποδομές (ιδιαίτερα στο σκέλος των μικρών και μεσαίων έργων των ΟΤΑ που επιλύουν χρόνια προβλήματα καθημερινότητας, κοινωνικού εξοπλισμού, προστασίας του περιβάλλοντος χωροταξικού σχεδιασμού), καθώς και οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, τη λαϊκή κατοικία, την αντιμετώπιση της ανεργίας.
• Ο σχεδιασμός με την απαιτούμενη δέσμευση πόρων ενός νέου προγράμματος υποστήριξης τεχνικών έργων προς την Αυτοδιοίκηση.
•  Η δημόσια αποκεντρωμένη διαχείριση απορριμμάτων με συλλογή στην πηγή μέσα από τοπικές δημοτικές μονάδες και αποκεντρωμένους φορείς ΝΠΔΔ  με κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση.
• Η μετατροπή του Ταμείου Παρακαταθηκών & Δανείων σε Τράπεζα της Αυτοδιοίκησης υπό κρατικό έλεγχο με δημόσιο κοινωνικό επενδυτικό χαρακτήρα.

1. Βαθύς εκδημοκρατισμός

Η Αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα οι Δήμοι, νοείται ως ένας γνήσιος λαϊκός θεσμός, όπου η άμεση δημοκρατία και η συλλογική ευθύνη πρέπει να είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, και όχι οι μονοπρόσωπες, συγκεντρωτικές εκτελεστικές εξουσίες. Στην κατεύθυνση αυτή ο νέος Νόμος – Πλαίσιο για την Τ.Α. θα πρέπει να προβλέπει:

   (α) Συμμετοχικούς θεσμούς και παρεμβάσεις ως αναπόσπαστο και δομικό συστατικό μέρος της θεσμικής και πολιτικής τους λειτουργίας της ΤΑ. Οι θεσμοί αυτοί συμπεριλαμβάνουν και τις λαϊκές συνελεύσεις, τον συμμετοχικό προϋπολογισμό  και τα τοπικά δημοψηφίσματα αλλά και ενδιάμεσους θεσμούς πολιτικής καινοτομίας όπως η τοπική λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία, η πλατιά τοπική διαβούλευση και ο θεσμός των διερευνητικών επιτροπών.

Στόχοι είναι:

• ο περιορισμός των δημαρχοκεντρικών χαρακτηριστικών του συστήματος
•  η μείωση της εσωτερικής συγκέντρωσης της πολιτικής ισχύος στους ΟΤΑ,
•  η μεταφορά αρμοδιοτήτων από ολιγομελή διευθυντικά όργανα της πλειοψηφίας, όπως η υφιστάμενη Εκτελεστική Επιτροπή, σε πιο αντιπροσωπευτικές δομές
• Η Θέσπιση διαδικασιών πλατιάς κοινωνικής διαβούλευσης για την υλοποίηση μεγάλων τοπικών έργων και επενδύσεων με παράλληλη θέσπιση Διερευνητικών Επιτροπών που θα εξασφαλίζουν την άρτια, τεχνικά τεκμηριωμένη και αμερόληπτη ενημέρωση των δημοτών. Η διαβούλευση θα μπορεί να καταλήγει και σε δημοψήφισμα.
• Η ενίσχυση και αναδιοργάνωση των αρχών για την καταπολέμηση α) της κακοδιοίκησης εις βάρος των δημοτών και β) της οικονομικής κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς.

   (β) Την απλή αναλογική σε όλα τα επίπεδα εκλογής και αντιπροσώπευσης των Ο.Τ.Α., διότι το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα που αποδίδει τα 3/5 των εδρών στον συνδυασμό που πλειοψήφησε αλλοιώνει την αναλογική αντιπροσώπευση.

   (γ) Την ουσιαστική και τυπική αναβάθμιση όλων των συλλογικών οργάνων  των Ο.Τ.Α, που πρέπει να είναι οι χώροι επεξεργασίας και λήψης όλων των αποφάσεων και ελέγχου της υλοποίησής τους, αντί των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών που αποφασίζουν και ελέγχουν στο σημερινό σύστημα.

   (δ) Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του προσωπικού των ΟΤΑ, το οποίο θα πρέπει να είναι πλήρους και μόνιμης απασχόλησης, με διασφάλιση των εργασιακών και μισθολογικών κατακτήσεων του. 

ΚΑΛΟΥΜΕ:  Όλους όσους έχετε τις ίδιες αγωνίες, όλους όσους αντιλαμβάνεστε που οδηγούν οι πολιτικές που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα και την Αυτοδιοίκηση, στη συγκρότηση ενός Δικτύου Αιρετών: Ενός «Συντονισμού Αιρετών» για μια αντιμνημονιακή ριζοσπαστική εναλλακτική πορεία της Αυτοδιοίκησης.

Επιμένουμε στην απόρριψη των μνημονίων και των απορρεόντων αντιλαϊκών πολιτικών.

Επιμένουμε στην ριζική ανατροπή του θεσμικού πλαισίου «Ν 3852/10».

Απορρίπτουμε τη λογική της «Τριετούς Στρατηγικής Μεταρρυθμίσεων», η οποία αφορά το Δημόσιο και την Αυτοδιοίκηση.

Απορρίπτουμε την θεσμοθέτηση νέων φοροεισπρακτικών βαρών και επιβαρύνσεων των πολιτών, με οποιαδήποτε ονομασία κι αν φέρουν αυτοί.

Απορρίπτουμε τις πολιτικές που οδηγούν τις υπηρεσίες  των δήμων στην ιδιωτικοποίηση τους.

Διαφωνούμε  με την στάση εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης  Β βαθμού και ειδικότερα των Περιφερειαρχών Αττικής και Θεσσαλίας, οι οποίοι προσέτρεξαν να πάρουν μέρος στην αντισυνταγματική και αντικοινοβουλευτική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος που με πρωτοφανή και απαράδεκτο τρόπο συγκρότησε ο πρωθυπουργός, μεροληπτώντας ταυτόχρονα σε βάρος του Α βαθμού.

Η συζήτηση στα πλαίσια του τακτικού συνεδρίου της ΚΕΔΕ στη Θεσσαλονίκη, παίρνοντας υπόψη αφενός τις προθέσεις της κυβέρνησης και αφετέρου την μέχρι τώρα στάση της πλειοψηφίας των Αιρετών, δεν πρόκειται να παράξει κάτι καινούριο και σίγουρα κανένα θετικό για την Αυτοδιοίκηση και τη κοινωνία αποτέλεσμα.

Σήμερα ο μόνος δρόμος είναι, η συγκρότηση ενός μετώπου των εργαζομένων, δημοτών και αιρετών, που θα οργανώσει την αντίσταση στις μνημονιακές πολιτικές, οι οποίες καταστρέφουν τη χώρα, την Αυτοδιοίκηση και τους εργαζόμενους.

Είναι ο «ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΑΙΡΕΤΩΝ» για μια αντιμνημονιακή, ριζοσπαστική, εναλλακτική πορεία της Αυτοδιοίκησης.

Μέχρι στιγμής υπογράφουν:

1. Κανταράς Τάσος                             Μέλος ΔΣ της ΚΕΔΕ
2. Σακούτης Νίκος                               Μέλος ΔΣ της ΚΕΔΕ
3. Μαγιάκης Λευτέρης                      Δημ. Συμβ. Αμαρουσίου, Πρ. Επ. Συμβ. ΠΕΔ Αττικής
4. Πατσιαντάς Μαργαρίτης            Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου, μέλος ΔΣ ΠΕΔ/ΘΕΣ
5. Αλεξίου Θεόδωρος                         Αντιδήμαρχος Δήμου Χαλανδρίου
6. Δεσποτίδης Κώστας                       Αντιδήμαρχος Δήμου Κοζάνης
7. Περδίκη Γιώτα                                  Αντιδήμαρχος Κερατσινίου –Δραπετσώνας
8. Ραιδεστινός Γιώργος,                    Αντιδήμαρχος ΔΕ Κερκυραίων και Φαιάκων
9. Συράκου Σταυρούλα                     Αντιδήμαρχος Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας
10. Λαγός Δημήτρης                         Αντιδήμαρχος Δήμου Διστόμου – Αράχοβα - Αντίκυρα
11. Αγγελόπουλος Γεώργιος         Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου -Διστόμου – Αράχοβας – Αντίκυρας
12. Αγγελούση – Κουκουβίνου Σταυρούλα   Διαμερισματική Σύμβουλος Νέας Ιωνίας Βόλου
13. Αθανασάκης Αριστείδης         Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου
14. Αμπεριάδης Περικλής                Δημοτικός Σύμβουλος Νέστου – Επικεφαλής
15. Ανδρέου Χριστίνα                      Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας
16. Ανδρίτσος Βασίλης                   Διαμερισματικός Σύμβουλος Βόλου
17. Αντωνίου Κατερίνα                    Δημοτική Σύμβουλος Λαμίας
18. Αντωνίου-Σιούτα Μαρία         Δημοτική Σύμβουλος Λαμίας – Επικεφαλής
19. Ασπρογέρακας Κώστας            Δημοτικός Σύμβουλος Χαϊδαρίου
20. Βαγγελάτου Ειρήνη                   Δημοτική σύμβουλος Γλυφάδας
21. Βαγενά Δώρα                               Δημοτική σύμβουλος Αιγάλεω
22. Βλαδιμίροβιτς Μαρία               Δημοτική Σύμβουλος Βύρωνα
23. Βαρλά Σταυρούλα                      Δημοτική σύμβουλος Κερατσινίου -Δραπετσώνας
24. Γαρεφαλάκης Θεοδόσης         Δημοτικός Σύμβουλος Σητείας
25. Γεωργαλής Ηλίας                       Δημοτικός Σύμβουλος   Ξηρομέρου Αιτ/νιας
26. Γεωργούλας Στράτος                 Δημοτικός Σύμβουλος Λέσβου
27. Γιαγκούδη Βάσω                       Διαμερισματική Σύμβουλος Νίκαιας
28. Γιαννίκου Μαρία                        Δημοτική Σύμβουλος Λέσβου
29. Δημητροπουλάκης Πέτρος     Δημοτικός Σύμβουλος Σητείας
30. Δημητριάδη Μαρία                   Δημοτική Σύμβουλος Δ. Κορινθίων
31. Δρούγκας Δημοσθένης            Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Ναυπλιέων
32. Δρογώσης Στάθης                       Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
33. Δρόσου Αναστασία                    Πρόεδρος Δημ. Κοιν.Κερατσινίου
34. Ζαχαράκης Κώστας                    Δημοτικός Σύμβουλος Πετρούπολης
35. Ζήκας Περικλής                            Δημοτικός Σύμβουλος Παπάγου – Χολαργού - Επικεφαλής
36. Ζούτσος Νίκος                              Δημοτικός Σύμβουλος Περιστερίου
37. Ζώης Βασίλης                                Δημοτικός Σύμβουλος Τρικκαίων
38. Ηλιόπουλος Θανάσης                Δημοτικός Σύμβουλος Γλυφάδας
39. Καλομοίρης Γρηγόρης              Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου
40. Καραβάκος Βασίλης                  Δημοτικός σύμβουλος Μεταμόρφωσης - Επικεφαλής
41. Κασίμης Χρήστος                        Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου
42. Καστρίτης Ευστάθιος                Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Διστόμου – Αράχοβας - Αντίκυρας
43. Κασούτσα Παναγιώτα              Δημοτική Σύμβουλος Δελφών
44. Κιούσης Θανάσης                       Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου
45. Κιτσαντά Ευαγγελία                  Δημοτική σύμβουλος Άρτας
46. Κλείτσα Όλγα                             Διαμερισματική Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
47. Κοκκινόπουλος Παντελής        Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Ναυπλιέων, επικεφαλής
48. Κουρκούτη Στέλλα                     Διαμερισματική Σύμβουλος Νίκαιας
49. Κοσκινάς Θανάσης                     Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα
50. Κουτσινάς Δημήτρης                 Δημοτικός Σύμβουλος   Τυρνάβου
51. Κουτσιανάς Πάνος                     Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου - Επικεφαλής
52. Λαγδά Δέσποινα                         Δημοτική Σύμβουλος Δάφνης Υμηττού
53. Ληστής Σωτήρης                          Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Σιθωνίας - Επικεφαλής
54. Λυγερός Ηλίας                             Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου - Επικεφαλής
55. Λυμπεράτος Γεράσιμος            Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου
56. Λυμπερόπουλος Κώστας         Δημοτικός σύμβουλος Ερμιονίδας
57. Μακρένογλου Ανίκητος           Δημοτικός Σύμβουλος Σαλαμίνας
58. Μαυρόπουλος Τάσος                Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα
59. Μέγκος Παναγιώτης                  Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Δελφών
60. Μεταξά Ευαγγελία                     Διαμερισματική Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
61. Μπαμπαλής Δημήτρης             Δημοτικός Σύμβουλος Λάρισας
62. Ορφανίδης Αναστάσιος           Δημοτικός Σύμβουλος Παγγαίου
63. Πάγκαλος Στ. Μανόλης            Δημοτικός Σύμβουλος Λυκόβρυσης Πεύκης, Επικεφαλής
64. Παπακώστας Βασίλης              Δημοτικός Σύμβουλος    Ν. Φιλαδέλφειας- Χαλκηδόνας
65. Παπαδόπουλος Κώστας           Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Νίκαιας-Ρέντη - Επικεφαλής
66. Παπαθανασίου Δημήτρης      Δημοτικός Σύμβουλος Τρικκαίων, επικεφαλής
67. Παπαμιχαήλ Σωτήρης               Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα
68. Πατσιαντά Ευγενία-Ελένη        Διαμερισματική Σύμβουλος Βόλου
69. Πεσλής Δημήτρης                       Δημοτικός Σύμβουλος Ν. Σκουφά
70. Πεσλής Μπάμπης                        Δημοτικός Σύμβουλος Ν. Σκουφά
71. Πουλλοπετράκης Κώστας        Δημοτικός Σύμβουλος Ρεθύμνου
72. Μπρελορέντζος Αρσένης          Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας
73. Ρίζος Μάριος                             Δημοτικός Σύμβουλος Τυρνάβου
74. Σαντής Δημήτρης                      Διαμερισματικός Σύμβουλος Περιστερίου
75. Σαρίδης Μπάμπης                      Δημοτικός Σύμβουλος Σητεία
76. Σιψάς Δημήτρης                          Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Πύλου-Νέστορος
77. Σκαμπά Αθηνά                             Δημοτική Σύμβουλος Χαϊδαρίου
78. Σκούμας Θανάσης                      Δημοτικός σύμβουλος Θηβαίων
79. Σταντζούρης Νίκος                     Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Δελφών
80. Τσανής Νίκος                              Δημοτικός Σύμβουλος   Αλμυρού - Επικεφαλής
81. Χαραλαμπίδου Κυριακή          Δημοτική Σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη Αντιπρ. του Δ.Σ.
82. Χατζηκρανιώτης Αλέκος          Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Τυρνάβου
83. Χρόνης Γιώργος                           Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου
84. Ψωμά Μαρία                                Δημοτική Σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη
85. Ψιλογιαννόπουλος Παναγιώτης       Δημοτικός Σύμβουλος Δ.. Κορινθίων-επικεφαλής